ΑΚΡΑΤΕΙΑ ΟΥΡΩΝ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ – ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ
Η ακράτεια ούρων επηρεάζει το
10-70%
του γυναικείου πληθυσμού και φτάνει στο
50%
των
ηλικιωμένων γυναικών. Η επίπτωση της ακράτειας φαίνεται να αυξά
νεται με την πάροδο της
ηλικίας. Οι περισσότερες γυναίκες δεν αναζητούν ιατρική βοήθεια
για το πρόβλημα αυτό.
Η διαφορική διάγνωση της ακράτειας περιλαμβάνει αίτια από το ουροποιογεννητικό σύστημα,
αλλά και από άλλα συστήματα. Μερικές από τις καταστάσεις αυτές
που συμβάλλουν στη
δημιουργία ακράτειας, είναι δυνητικά αναστρέψιμες.
Η σχετική πιθανότητα της κάθε κατάστασης να δημιουργεί ακράτεια ποικίλει ανάλογα με την ηλικία
και την ιδιοσυστασία της κάθε γυναίκας. Η πιο συχνή κατάσταση ε
ίναι η
ακράτεια ούρων από
προσπάθεια (Stress Urinary Incontinence – SUI)
, η οποία αντιπροσωπεύει το
29-75%
των
περιπτώσεων.
Η
αστάθεια του εξωστήρα μυ της κύστης (υπεραντιδραστική κύστη)
αφορά το
7-33%
των περιπτώσεων ακράτειας και το υπόλοιπο ποσοστό είναι μικτές
μορφές. Οι περισσότερο
σοβαρές μορφές της πάθησης εμφανίζονται με την πάροδο της ηλικί
ας, ειδικά σε γυναίκες άνω των
70 ετών.
ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΑΚΡΑΤΕΙΑΣ ΟΥΡΩΝ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Ουροποιογεννητική αιτιολογία
Μη Ουροποιογεννητική αιτιολογία
•
Διαταρα
χές πλήρωσης και αποθήκευσης
•
Λειτουργικά αίτια
•
Ακράτεια ούρων από προσπάθεια (SUI)
•
Νευρολογικά
•
Αστάθεια του εξωστήρα (ιδιοπαθής)
•
Γνωστικά
•
Αστάθεια του εξωστήρα (νευρογενής)
•
Ψυχολογικά
•
Μικτοί τύποι
•
Σωματικές βλάβες
•
Συρίγγια
•
Περιβαλλοντικά αίτια
•
Ουροδόχου κύστης
•
Φαρμακολογικά αίτια
•
Ουρητήρων
•
Μεταβολικά αίτια
•
Ουρήθρας
•
Συγγενείς διαταραχές
•
Έκτοπος ουρητήρας
•
Επισπαδία
ς
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Ουρολογικό ιστορικό:
Καταγραφή ημερησίων εκκενώσεων της κύστης (ημερήσιες και νυκτερινές
εκκενώσεις και επεισόδια ακράτειας) για μια περίοδο 3-7 ημερών.
Τις περισσότερες φορές 3 ημέρες καταγραφής αρκούν για να τεκμηριωθεί η διάγνωση της ακράτειας.
Εκτός από το ουρολογικό ιστορικό, πρέπει να λαμβάνεται λεπτομερές παθολογικό, χειρουργικό, γυναικολογικό, μαιευτικό και νευρολογικό ιστορικό.
Συγκεκριμένες παθολογικές καταστάσεις, όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης, το Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο και παθήσεις των σπονδυλικών δίσκων, μπορούν να ενοχοποιηθούν για ακράτεια ούρων.
Επίσης ο ισχυρός βήχας (σε περιπτώσεις καπνιστριών ή σε χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις) μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της ακράτειας από προσπάθεια.
Το ιστορικό των κενώσεων του εντέρου είναι επίσης σημαντικό, διότι μπορεί να φανερώσει ακράτεια από πρόπτωση των οργάνων της ελάσσονος πυέλου.
Ιστορικό επεμβάσεων, όπως υστερεκτομία, κολπικές επεμβάσεις, οπισθοηβικές επεμβάσεις ή πυελική ακτινοθεραπεία, υποστηρίζουν τη διάγνωση.
Λεπτομερής καταγραφή των φαρμάκων που λαμβάνει η ασθενής είναι επιβεβλημένη, καθώς συγκεκριμένα φάρμακα ενδέχεται να επηρεάσουν τη λειτουργία της κύστης ή της ουρήθρας, και να προκαλέσουν ακράτεια
Φάρμακα που μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος:
Τύπος φαρμάκου
Επίδραση στο ουροποιητικό
Διουρητικά
Πολυουρία, συχνουρία, έπειξη για ούρηση
Καφεΐνη
Συχνουρία, έπειξη για ούρηση
Αλκοόλ
Καταστολή, διαταραχή στην κινητικότητα, διούρηση
Ναρκωτικά αναλγητικά
Κατακράτηση ούρων, καταστολή, παραλήρημα
Αντιχολινεργικά
Κατακράτηση ούρων, δυσουρία
Αντιισταμινικά
Αντιχολινεργική δράση, καταστολή
Αντικαταθλιπτικά
Αντιχολινεργική δράση, καταστολή
Αντιψυχωσικά
Αντιχολινεργική δράση, καταστολή
Ηρεμιστικά/υπνωτικά
Καταστολή, μυϊκή χάλαση, σύγχυση α-αναστολείς SUI α-διεγέρτες
Κατακράτηση ούρων, δυσουρία
Αναστολείς διαύλων ασβεστίου
Κατακράτηση ούρων, δυσουρία
