Η εμφάνιση έρπητα ζωστήρα σε οποιοδήποτε τρίμηνο της κύησης δεν συσχετίζεται με συγγενείς ανωμαλίες. Η φαρμακευτική αγωγή στις έγκυες ενδείκνυται κυρίως επί οφθαλμικών εκδηλώσεων ή στις περιπτώσεις σοβαρού εξανθήματος και έντονου άλγους για να μειωθεί η διάρκεια της νόσου. Η συχνότητα της ανεμευλογιάς υπολογίζεται σε 1 – 5 ανά 10000 κυήσεις. Ο χρόνος επώασης κυμαίνεται σε 10 – 21 μέρες. Τα πρόδρομα συμπτώματα (πυρετός, κόπωση, μυαλγίες) εμφανίζονται 1 – 4 μέρες πριν το χαρακτηριστικό εξάνθημα.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η διάγνωση της ανεμευλογιάς είναι κυρίως κλινική. Ο ιός VZV μπορεί να απομονωθεί από το υγρό των εξανθηματικών αλλοιώσεων. Τα αντισώματα IgM θετικοποιούνται σχεδόν 3 μέρες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων, ενώ τα IgG χρειάζονται περίπου 7 μέρες. Η
πνευμονία σε έδαφος ανεμευλογιάς έχει δυσμενέστερη πρόγνωση στη διάρκεια της κύησης, μολονότι δεν θεωρείται συχνότερη. Τα βασικότερα συμπτώματα περιλαμβάνουν βήχα, δύσπνοια, πυρετό και ταχύπνοια, ενώ παρουσιάζονται κυρίως εντός μιας εβδομάδας από το εξάνθημα. Η πορεία της είναι μη προβλέψιμη, μπορεί να οδηγήσει σε αναπνευστική ανεπάρκεια, ενώ η θνητότητα στις έγκυες που δεν έλαβαν αγωγή προσεγγίζει το 40%. Η άμεση υποστηρικτική αγωγή και η χορήγηση ακυκλοβίρης (Zovirax®) είναι μείζονος σημασίας.
Η ανεμευλογιά στην κύηση δεν αυξάνει ιδιαίτερα τον κίνδυνο αυτόματης αποβολής ή πρόωρου τοκετού. Το σύνδρομο συγγενούς ανεμευλογιάς μετά από μητρική λοίμωξη στην κύηση εμφανίζεται σε ποσοστό 0.4-2%. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος παρατηρείται μεταξύ 8ης και 20ης εβδομάδας της κύησης. Στην προγεννητική διάγνωση συμβάλλουν η υπερηχογραφική αναγνώριση ανωμαλιών των άκρων και η ανίχνευση VZV αντισωμάτων ή DNA στο αμνιακό υγρό ή στο εμβρυϊκό αίμα. Οι ορολογικές δοκιμασίες δεν μπορούν να προβλέψουν τις επιπλοκές της λοίμωξης στο έμβρυο.
ΕΜΒΟΛΙΟ
Οι έγκυες δεν πρέπει να λαμβάνουν το εμβόλιο κατά της ανεμευλογιάς στη διάρκεια της κύησης, λόγω του κινδύνου συγγενούς λοίμωξης. Οι γυναίκες που εμβολιάζονται πρέπει στη συνέχεια να αποφεύγουν την κύηση για χρονικό διάστημα ενός μήνα.
