ΕΡΥΘΡΑ ΚΑΙ ΚΥΗΣΗ
Ο ιός της ερυθράς προκαλεί συνήθως ήπια, αυτοπεριοριζόμενη συμπτωματολογία στους ενήλικες.
Οι κλινικές εκδηλώσεις εμφανίζονται 14 – 21 μέρες από τη μόλυνση με τον ιό. Στο 25 – 50% των περιπτώσεων, η νόσος διαδράμει ασυμπτωματικά.
Στην κύηση, ο ιός της ερυθράς είναι δυνατόν να προσβάλλει το έμβρυο με οδυνηρές συνέπειες.
Ο έλεγχος όλων των γυναικών για αντισώματα έναντι του ιού της ερυθράς στην αρχή της κύησης είναι απαραίτητος. Η πιθανότητα προσβολής του εμβρύου εξαρτάται από την ηλικία κύησης. Στο πρώτο τρίμηνο αγγίζει το 81%, στο τέλος του δευτέρου τριμήνου υπολογίζεται σε 25%, ενώ στο τρίτο τρίμηνο κυμαίνεται από 35% (27 – 30 εβδομάδες) έως και 100% (> 36 εβδομάδες).
Παρ’ όλα αυτά, ο σοβαρός κίνδυνος συγγενών ανωμαλιών επί μητρικής λοίμωξης περιορίζεται κυρίως στις πρώτες 16 εβδομάδες της κύησης. Ελάχιστο κίνδυνο φαίνεται να διατρέχουν τα έμβρυα που μολύνθηκαν μετά τις 20 εβδομάδες ή εκείνα των οποίων οι μητέρες νόσησαν αμέσως πριν τη σύλληψη.
Οι γυναίκες που εμφάνισαν ερυθρά στην κύηση πρέπει να ενημερώνονται για τους πιθανούς κινδύνους στο έμβρυο. Η διακοπή κύησης συζητείται όταν η λοίμωξη παρουσιάστηκε πριν τις 16 εβδομάδες.
ΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΞΕΙΑΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ
•Ο προσδιορισμός των αντισωμάτων γίνεται 7-10 μέρες από την εμφάνιση του εξανθήματος και
επαναλαμβάνεται 2-3 εβδομάδες αργότερα
•> 4 φορές αύξηση του τίτλου των IgG μεταξύ οξείας λοίμωξης και
περιόδου ανάρρωσης
•Θετικοποίηση των IgM •Θετικές καλλιέργειες για ερυθρά (συνήθως από το φάρυγγα 1 εβδομάδα πριν έως 2 εβδομάδες μετά την εμφάνιση του εξανθήματος)
•Η πρόσφατη λοίμωξη επιβεβαιώνεται από τη χαμηλή IgG avidity
•Στη διάγνωση συμβάλλει και η PCR από κατάλληλα δείγματα
Στην προγεννητική διάγνωση της συγγενούς ερυθράς φαίνεται ότι μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα έχει η PCR σε χοριακές λάχνες (10-12 εβδομάδες). Εναλλακτικά μέσα είναι η PCR σε δείγματα αμνιακού υγρού και η ανίχνευση των ειδικών IgM στο εμβρυϊκό αίμα. Ο υπερηχογραφικός έλεγχος του εμβρύου
δίνει συχνά χρήσιμες ενδεικτικές πληροφορίες. Δεν υπάρχει θεραπεία για τα προσβεβλημένα έμβρυα.
Η αγωγή των εγκύων είναι συνήθως συμπτωματική και η πρόγνωσή τους άριστη. Η χρήση της ανοσοσφαιρίνης αμφισβητείται και ίσως έχει θέση σε γυναίκες με επιβεβαιωμένη έκθεση στον ιό της ερυθράς που αρνούνται τη διακοπή κύησης.
Δεν συστήνεται η διακοπή της κύησης σε γυναίκες που εκ παραδρομ
ής εμβολιάστηκαν στη διάρκειά της.
Το χρονικό διάστημα που απαιτείται να μεσολαβεί μεταξύ εμβολιασμού και μελλοντικής κύησης είναι πλέον οι 28 μέρες και όχι οι 3 μήνες που αναφέρονταν στο παρελθόν.
Στη λοχεία ο εμβολιασμός κατά της ερυθράς προτείνεται σε όλες τις οροαρ
νητικές γυναίκες. Ο θηλασμός δεν αντενδείκνυται.
