Ινοαδένωμα Μαστού.
Το μόρφωμα αυτό , ήταν γνωστό παλιότερα ως καλοήθης όγκος μικτής προέλευσης ,είναι το τρίτο σε συχνότητα ψηλαφητό μόρφωμα στο μαστό μετά τις κύστεις της Ινοκυστικής νόσου και τον καρκίνο..Στις γυναίκες 15-35 ετών είναι το πιο συχνά ψηλαφούμενο μόρφωμα. Σπάνια το συναντάμε σε εμμηνόπαυςιακές γυναίκες .
Συχνά κατά τη διάρκεια της κύησης ,τα ινοαδενώματα εμφανίζουν ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης , που επιβραδύνεται μετά τον τοκετό,ενώ σπάνια υποστρέφουν. Είναι γνωστή η σχέση τους ,επίσης με τη χρήση αντισυλληπτικών χαπιών . Πρόκειται για ασυμπτωματικό ψηλαφητό μόρφωμα ,που κατά κανόνα ανακαλύπτεται τυχαία . Αναπτύσσονται πολύ αργά διπλασιάζοντας το μέγεθος τους σε ένα με ενάμισυ έτος. Όταν αποκτήσουν διάμετρο 2-3 εκατοστά η περαιτέρω ανάπτυξη συνήθως σταματά ή επιβραδύνεται .
Συχνά 20-30%, τα ινοαδενώματα είναι περισσότερα του ενός στον ένα ή και στους δύο μαστούς ,μπορεί να είναι σύγχρονα ή ετερόχρονα.
Σπάνια γυναίκες στην εφηβεία μπορούν να εμφανίσουν ινοαδενώματα με γρήγορη ανάπτυξη, που σύντομα παίρνουν πολύ μεγάλες διαστάσεις .
Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις ινοαδενωμάτων με πολύ ταχεία ανάπτυξη που εμφανίζονται διαδοχικά και στους δυο μαστούς σε όλη την διάρκεια της παραγωγικής ζωής της γυναίκας.
Τα ινοαδενώματα διαχωρίζονται πολύ καθαρά απο τους γύρω ιστούς, σαν να περιβάλλονται απο κάψα και συχνά είναι λοβωτά. Σε διατομή έχουν λευκωπή επιφάνεια .Οσο μεγαλύτερη είναι η αναλογία των επιθηλιακών στοιχείων τόσο το χρώμα είναι πιο σκούρο.
Το ινοαδένωμα με τις πλέον σύγχρονες αντιλήψεις ,δεν θεωρείται όγκος όπως στο παρελθόν ,αλλά μόρφωμα που δημιουργείται σαν απόκλιση των φυσιολογικών μεταβολών που συντελούνται στο μαστό. Aberrations of Normal Development and Involution. Η άποψη αυτή στηρίζεται στα εξής :1) το ινοαδένωμα προέρχεται απο ένα λοβίο και όχι απο ενα κύτταρο.
2) το ινοαδένωμα συχνά προσομοιάζει με υπερπλαςτικό λοβίο που είναι σύνηθες σε φυσιολογικούς μαστούς
3) εμφανίζει την ίδια ακριβώς ορμονική εξάρτηση με το φυσιολογικό μαζικό αδένα ,διότι παράγει γάλα στη γαλουχία και υποστρέφει στην εμμηνόπαυση.Οι χαρακτήρες του ινοαδενώματος στη φυσική και κλινική εξέταση και το νεαρό της ηλικίας της ασθενούς δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας στη διάγνωση.
Στη ψηλάφηση παρουσιάζει σκληροελαστική σύσταση, με σαφή όρια, λοβωτή επιφάνεια ,ιδιαίτερα ευκίνητα και χωρίς ευαισθησία .
Η παρακέντηση του μορφώματος ,αν επιχειρηθεί ,είναι αρνητική για ύπαρξη υγρού και αυτό διαφοροποιεί το ινοαδένωμα απο τις κύστεις.
Η μαστογραφία αναδυκνύει στρογγυλό ακτινοσκιερό μόρφωμα με σαφή όρια ,περιβαλλόμενο απο διαυγαστική άλω.
Το υπερηχογράφημα έχει ένδειξη στις περιπτώσεις που υπάρχουν αμφιβολίες. Το ινοαδένωμα εμφανίζεται υποηχογενές με όρια λεπτά υπερηχογενή,εγκάρσιο προσανατολισμό ,συχνά με υπερηχογενή στοιχεία στη μάζα του και χωρίς ακουστική σκιά και ελάχιστη ή ανύπαρκτη συμπίεση .
Συχνά 20-30%, τα ινοαδενώματα είναι περισσότερα του ενός στον ένα ή και στους δύο μαστούς ,μπορεί να είναι σύγχρονα ή ετερόχρονα.
Σπάνια γυναίκες στην εφηβεία μπορούν να εμφανίσουν ινοαδενώματα με γρήγορη ανάπτυξη, που σύντομα παίρνουν πολύ μεγάλες διαστάσεις .
Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις ινοαδενωμάτων με πολύ ταχεία ανάπτυξη που εμφανίζονται διαδοχικά και στους δυο μαστούς σε όλη την διάρκεια της παραγωγικής ζωής της γυναίκας.
Τα ινοαδενώματα διαχωρίζονται πολύ καθαρά απο τους γύρω ιστούς, σαν να περιβάλλονται απο κάψα και συχνά είναι λοβωτά. Σε διατομή έχουν λευκωπή επιφάνεια .Οσο μεγαλύτερη είναι η αναλογία των επιθηλιακών στοιχείων τόσο το χρώμα είναι πιο σκούρο.
Το ινοαδένωμα με τις πλέον σύγχρονες αντιλήψεις ,δεν θεωρείται όγκος όπως στο παρελθόν ,αλλά μόρφωμα που δημιουργείται σαν απόκλιση των φυσιολογικών μεταβολών που συντελούνται στο μαστό. Aberrations of Normal Development and Involution. Η άποψη αυτή στηρίζεται στα εξής :1) το ινοαδένωμα προέρχεται απο ένα λοβίο και όχι απο ενα κύτταρο.
2) το ινοαδένωμα συχνά προσομοιάζει με υπερπλαςτικό λοβίο που είναι σύνηθες σε φυσιολογικούς μαστούς
3) εμφανίζει την ίδια ακριβώς ορμονική εξάρτηση με το φυσιολογικό μαζικό αδένα ,διότι παράγει γάλα στη γαλουχία και υποστρέφει στην εμμηνόπαυση.Οι χαρακτήρες του ινοαδενώματος στη φυσική και κλινική εξέταση και το νεαρό της ηλικίας της ασθενούς δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας στη διάγνωση.
Στη ψηλάφηση παρουσιάζει σκληροελαστική σύσταση, με σαφή όρια, λοβωτή επιφάνεια ,ιδιαίτερα ευκίνητα και χωρίς ευαισθησία .
Η παρακέντηση του μορφώματος ,αν επιχειρηθεί ,είναι αρνητική για ύπαρξη υγρού και αυτό διαφοροποιεί το ινοαδένωμα απο τις κύστεις.
Η μαστογραφία αναδυκνύει στρογγυλό ακτινοσκιερό μόρφωμα με σαφή όρια ,περιβαλλόμενο απο διαυγαστική άλω.
Το υπερηχογράφημα έχει ένδειξη στις περιπτώσεις που υπάρχουν αμφιβολίες. Το ινοαδένωμα εμφανίζεται υποηχογενές με όρια λεπτά υπερηχογενή,εγκάρσιο προσανατολισμό ,συχνά με υπερηχογενή στοιχεία στη μάζα του και χωρίς ακουστική σκιά και ελάχιστη ή ανύπαρκτη συμπίεση .
Η θεραπεία του ινοαδενώματος είναι χειρουργική και συνίσταται στην αφαίρεση ολόκληρου του όγκου ,συνήθως με τοπική αναισθησία .
Η σχέςη του ινοαδενώματος με τον καρκίνο του μαςτού έχει απαςχολήςει πολλούς ερευνητές . Η ανάπτυξη κακοήθους όγκου απο τα κυτταρικά στοιχεία του ινοαδενώματος ειναι εξαιρετικά σπάνια. Πάντως απο τις ελάχιςτες περιπτώςεις που έχουν περιγραφεί ,περίπου 100 εως το 1990 , το 50% ,αναφέρετε σε λοβιακό καρκίνωμα in situ.
Τέλος ο σχετικός κίνδυνος εμφάνιςης καρκίνου μαςτού ,μετά την αφαίρεςη ινοαδενώματος είναι 2 ,δηλαδή ελάχιςτα υψηλότερος απο τον απο το σχετικό κίνδυνο που εμφανίζουν οι γυναίκες που υποβάλλονται σε βιοψία μαςτού για καλοήθεις βλάβες του μαςτού .
Τέλος ο σχετικός κίνδυνος εμφάνιςης καρκίνου μαςτού ,μετά την αφαίρεςη ινοαδενώματος είναι 2 ,δηλαδή ελάχιςτα υψηλότερος απο τον απο το σχετικό κίνδυνο που εμφανίζουν οι γυναίκες που υποβάλλονται σε βιοψία μαςτού για καλοήθεις βλάβες του μαςτού .
Συντηρητική αντιμετώπιση λοιπόν συνιςτάται σε Αδενώματα εως 0,5 εκατοστών, που παραμένουν στάσιμα επι διετίας, όπου όμως έχει τεκμηριωθεί η φύση του ινοαδενώματος σε βιοψία.,π.χ. βιοψία με λεπτή βελόνη.
